Anklam bardzo bogaty
Całe miasto czerpało zyski z handlu prowadzonego przez średniowiecznych kupców. Widać to do dziś w zabytkach Anklam: nad krajobrazem miasta górują swoimi wysokimi wieżami Kościół Mariacki i Kościół Świętego Mikołaja. Już w średniowieczu były one widocznymi punktami orientacyjnymi dla żeglarzy na zalewie i do dziś są wybitnymi przykładami hanzeatyckiego gotyku murowanego w regionie Morza Bałtyckiego. Dotyczy to również kamiennej bramy zbudowanej około 1250 roku. 32-metrowa, reprezentacyjna budowla jest jedyną zachowaną bramą średniowiecznych fortyfikacji miejskich. Obecnie mieści się tu Muzeum w Bramie Kamiennej, Museum im Steintor, ze zbiorami o historii miasta i regionu.
W 1995 roku archeolodzy dokonali w Anklam sensacyjnego odkrycia. Podczas odsłaniania murów piwnicy średniowiecznego domu natrafili na skarb składający się z 2579 monet i cennej biżuterii. Znalezisko można datować na czas wojny trzydziestoletniej w pierwszej połowie XVII wieku. Przypuszczalnie było to mienie zrabowane i ukryte podczas wojennej zawieruchy. Możliwe, że twórcy kryjówki padli ofiarą epidemii dżumy, dzięki czemu pozostała ona nieodkryta. Zbiór monet z Anklam znajduje się obecnie w Muzeum w Bramie Kamiennej.
Z okazji wystawy znaleziska skarbu w kościele świętego Mikołaja w 2009 roku artysta Norbert Folberger stworzył rzeźbę "Przewoźnik, kupiec i śmierć". Rzeźba ta oparta jest na legendzie z mitologii greckiej: przewoźnik przeprawia dusze przez rzekę Styks do krainy zmarłych. Zapłatą dla przewoźnika była moneta, którą umieszczano pod językiem zmarłego. Rzeźba Folbergera przedstawia bogatego kupca wracającego do Anklam ze swojego składu handlowego. Jednak na kadłubie statku czyha już śmierć. Symbolizuje ona epidemię dżumy, która szalała w Anklam w latach, gdy skarb został ukryty.
„Przewoźnik, kupiec i śmierć“, Norbert Folberger, 2009
Brama Kamienna od strony miasta w połowie XIX wieku.
Książę Barnim I Dobry z dynastii Gryfitów i jego trzy małżonki, rok 1598.
Widok miasta Anklam od strony północnej, rok 1724
Osłonięte położenie Anklam nad rzeką Pianą było korzystne dla handlu. Przez zalew miasto miało dostęp do Morza Bałtyckiego, a tym samym do handlu dalekomorskiego, który dzięki Hanzie niezwykle rozwinął się w XIII wieku. W 1264 roku książę Barnim I Dobry zwolnił mieszkańców Anklam z wszelkich ceł, "aby mogli swobodnie i bez przeszkód żeglować po naszym kraju". Zaledwie kilka lat wcześniej miasto otrzymało prawa miejskie, a wraz z uzyskanymi prawami rozpoczął się rozwój gospodarczy.
W 1283 r. Anklam przystąpiło do Związku Hanzeatyckiego i związało się z Lubeką, Wismarem, Rostockiem, Stralsundem, Greifswaldem, Szczecinem i Demminem. Kupcy z Anklam eksportowali zboże z żyznych okolicznych terenów. Jednak bardziej lukratywny stał się ogólnoeuropejski handel śledziami. W należącym do miasta punkcie handlowym na szwedzkim półwyspie Falsterbo mieszkańcy Anklam pakowali ryby i eksportowali je do Europy Środkowej, Zachodniej i Południowej.