Otto und Gustav Lilienthal

Jeśli wierzyć przekazom, marzenie braci Lilienthalów o lataniu wzięło swój początek w pewnej bajce o zwierzętach. Opowieść o bocianie tłumaczącym wronie, jak bez wysiłku potrafi latać z wyciągniętymi skrzydłami, zachęca dzieci do samodzielnych prób. Budują skrzydła z bukowej płyty wiórowej, aby naśladować ptaki. Porażka tylko pobudza ich zapał i przez lata ich badania i projekty "latających maszyn" stają się coraz bardziej wyrafinowane. Ciekawość i entuzjazm jednoczą obu braci, którzy odziedziczyli po rodzicach zamiłowanie do marzeń, talent artystyczny i zainteresowanie techniką.

Wohnhaus der Familie Lilienthal, 1852 bis 1864, Fotografie, Gerhard Halle — Kamienica rodziny Lilienthalów, w latach 1852 do 1864, fotografia, Gerhard Halle, przed 1945 rokiemOtto Lilienthal ma cztery lata, kiedy jego rodzina musi opuścić dom, w którym się urodził i przenieść się do mniejszego domu przy ulicy Peenestraße nr 35. Otto i Gustav spędzają tu resztę swojego dzieciństwa. Na podwórku stoi riksza, na strychu wisi mechanizm służący do poruszania skrzydłami, a z pierwszego piętra domu Otto i Gustav Lilienthalowie podejmują odważną próbę lotu. Te przygody i eksperymenty są możliwe dzięki matce, która po śmierci męża zawsze pragnie dać swoim dzieciom wolną rękę w ich odkrywczych zapędach: „Jak często ważne talenty artystyczne były tłumione w zarodku - pisze Caroline Lilienthal - jak często iskra wielkich badań, wspaniałych wynalazków i rewolucji była gaszona przez ten bezsensowny opór.“Caroline Lilienthal mieszka w tym domu do swojej śmierci. Budynek zachował się do dziś.

Scherenschnitt von Otto Lilienthal, gesammelt von Caroline Lilienthal. — Wycinanka wykonana przez Ottona Lilienthala, ze zbiorów Caroline Lilienthal.

W szkole Otto i Gustav Lilienthalowie podążają za swoimi zainteresowaniami, ale w oczach nauczycieli nie wypadają najlepiej. Otto pozytywnie wyróżnia się tylko na lekcjach plastyki i matematyki. Początkowo w rodzinie Lilienthalów Otto uważany jest za "artystę", ale z czasem relacje te ulegają odwróceniu. Gustav rozwija swoje zdolności artystyczne, natomiast Otto realizuje swoją pasję do techniki, studiuje budowę maszyn w Akademii Handlowej w Berlinie, zaś Gustav podąża za nim i zapisuje się do Akademii Budownictwa.

Ansicht von Anklam, Zeichnung von Otto Lilienthal, 1865 — Widok Anklam, rysunek wykonany przez Ottona Lilienthala w 1865 roku

Bluthslust, Zeichnung der Anklamer Parkanalge von Gustav Lilienthal, um 1865 — Park „Bluthslust“ w Anklam, rysunek autorstwa Gustava Lilienthala, około 1865 roku

Tretwagen — Wózek na pedałyJuż jako uczniowie Otto i Gustav wykazują się pomysłowością. W 1866 roku budują wózek na pedały, który może przewozić pasażera - przy czym pasażer powinien uczestniczyć w napędzaniu pojazdu. Później, w czasach studenckich, bracia zaprezentowali rower z pedałami także w Berlinie: "Jazda po źle wybrukowanych ulicach, zwłaszcza Chausseestraße, bez zawieszenia, z pewnością nie należała do przyjemności. Czuliśmy wstrząsy aż po koniuszki palców." - pisze z perspektywy czasu Gustav Lilienthal.Wózek na pedały braci Lilienthalów, model 1:10, wykonany przez Haralda Serowskiego w 1991 roku, na podstawie szkicu Gustava Lilienthala z około 1920 roku

Gesellenprüfung Maurerlehre — Kariera Gustava Lilienthala jako architekta, budowniczego i założyciela osiedla mieszkaniowego rozpoczyna się od nauki zawodu murarza: 15 października 1868 roku komisja egzaminacyjna cechu rzemiosła murarskiego w Anklam potwierdza złożenie przez niego egzaminu czeladniczego. Oprócz aeronautyki, sztuki i pedagogiki, do późnej starości pozostanie wierny temu rzemiosłu, opracowując rozmaite wynalazki.